Waarom zou je met zo’n lijf het Rapenburg inspringen?
15-04-2022 | 11:41 Uur
‘Verlamd’, vraag ik.
‘Tot aan zijn nek’, antwoordt hoogleraar D.
Ik bestudeer het lesprogramma van mijn privatissimum opnieuw. Een mindmap tekenen? Dat wordt lastig voor hem. Drie kernpunten op een bierviltje schrijven? Moeilijk. Een staande pleithouding oefenen? Onmogelijk. Gestrest klap ik mijn Zenbook dicht.
De volgende ochtend rolt Maarten Jorissen opgewekt mijn schrijftraining binnen. ‘Ik heb 2 nekwervels verbrijzeld door een duik in een zwembad’, legt de student uit. ’Na 11 maanden in een revalidatiekliniek wil ik niet dat je me als een patiënt behandelt. Ik wil afstuderen’.
En dat lukt hem ook. Cum Laude. Nu werkt hij als advocaat bij De Brauw Blackstone Westbroek.
Wat is een dwarslaesie?
Laat me heel even stilstaan bij hoe ongelooflijk knap dat is. Met zijn denkvermogen mag dan niks mis zijn, de dwarslaesie die hij door de duik opliep, maakt bewegen nagenoeg onmogelijk. Zijn ruggenmerg is beschadigd en zijn hersenen geven niet langer signalen af aan de zenuwen in zijn lichaam. Genezen zit er niet in, maar vermindering van de klachten soms wel.
En de wetenschap staat gelukkig niet stil
Neem deze twee projecten: het LUMC doet onderzoek naar wat het optimale moment is om patiënten te opereren. En er wordt gewerkt aan een Teslasuit, een pak gevuld met elektroden en bewegingssensoren. Normale sensoren stimuleren vaak maar vier spieren, maar dit pak dient wel tachtig signalen toe, waarmee dwarslaesiepatiënten als Maarten beter eet- en loopbewegingen kunnen trainen. Een stap vooruit maar voor dat soort onderzoek is geld nodig. En dat is precies waarvoor Leidse studenten sinds 2018 elke september een zwemwedstrijd in het Rapenburg organiseren.
Drie jaar lang kijk ik toe
Elke werkdag loop ik met mijn zoon langs die gracht naar de Haanstra basisschool. Ieder jaar, op de donderdag voorafgaande aan de race, blijven we even staan om ons te verwonderen over de hoeveelheid verroeste fietsen, die de organisatie eruit tilt. Vrijdag ligt er iemand van Hoogheemraadschap in het water. Hij steekt zijn duim op. De waardes van de waterkwaliteit liggen weer ruim binnen de normen. Op zaterdag juichen we honderden mensen toe voor de zwemtocht van 800 meter.
Vorig jaar was een hoogtepunt. Toen zwommen er mensen met een dwarslaesie mee. Die hadden daar maandenlang voor getraind.
Waarom zwem ik dit jaar wél mee?
‘Als je het allemaal zo bewondert, waarom doe je dan zélf niet mee?’, vraagt mijn zoon terecht. ‘Ik weet niet’, stamel ik. Onoprecht. Want ik weet het wel: ik schaam me. Ik schaam me voor mijn lijf. Ik durf normaal al niet in een badpak, laat staan als de hele stad toekijkt.
Vervolgens schaam ik me voor mijn schaamte. Want mijn lijf kán wel zwemmen zonder dat ik daar maandenlang voor hoef te trainen.
En dan bedenk ik me de mantra van M: ‘Je moet focussen op wat je wel kunt en niet op wat je niet kunt’.
Afvallen lukt me steeds maar niet, maar stoppen met schamen kan ik wel. Dezelfde avond schrijf ik me in en stuur ik Maarten een whatsapp berichtje. Nu kan ik écht niet meer terug.
En nu moet ik nog iets doen wat ik eigenlijk doodeng vind: om geld vragen. Dit is een doel waar ik zo ontzettend achter sta, dat ik me ook hierin maar over mijn schroom heenzet.
Waarom zou je doneren?
Omdat je een held bent en mensen met een dwarslaesie een betere kwaliteit van leven gunt. Sponsor mijn race dan geef je ze de kans om net als Maarten hun talenten in te zetten. De gelden gaan namelijk rechtstreeks naar de twee eerdergenoemde projecten. Jouw bijdrage heeft dus direct impact op levens van meer dan 10.000 mensen, want dat is het aantal dat in Nederland een dwarslaesie heeft.
Omdat je als Haanstra-ouder dankbaar bent dat de Stichting Rapenburg race jaarlijks 800 meter gracht schoonveegt. Elke jaar springt groep 8 aan het einde van het school jaar de mooiste gracht van Leiden in. Dankzij de Stichting liggen daar een stuk minder fietsen in.
Omdat je als buurtbewoner positieve initiatieven van studenten wilt steunen. Tuurlijk, studenten maken ’s nachts herrie. Ze gooien peuken op straat. En sommigen rijden hun auto de gracht in. Maar soms doen ze ook wel eens wat goed. De Rapenburg race is daar een voorbeeld van.
En dus?
Onder het motto van de race ‘dwars door Leiden’ spring ik dus op 17 september 2022 het Rapenburg in. Daarvóór probeer ik zoveel mogelijk geld in te zamelen. Je kunt mijn voorbeeld volgen en ook het koude water inspringen. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Je kunt ook doneren via deze link. Krap bij kas? Maakt niet uit. Een tientje of minder mag ook. Ook hier geldt: de focus ligt op wat wél kan – de levensles waarmee Maarten me iedere dag weer inspireert.
